تیر ۱, ۱۳۹۷
در جست‌و‌جوی تاریخ خاوران، به نام نخستین گروه جان‌باختگان دهه ۶۰ رسیدیم که چون از سوی مقامات جمهوری اسلامی “لامذهب” دانسته شده بودند، در آن‌جا دفن‌شان کردند. و در میان اسامی آن جان‌باختگان به نام سعید سلطان‌پور، شاعر، نمایشنامه‌نویس و عضو کانون نویسندگان ایران که به اتهام هواداری از سازمان چریک‌های فدایی خلق در شب عروسی‌اش دستگیر، و در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰، تیرباران شد و جزو اولین کسانی بود که در خاوران دفن شد برخوردیم. و در جست‌و‌جوی میراث به‌جا‌مانده از سعید سلطان‌پور، “سراومد زمستون” و “خون ارغوان‌ها” و “رود” و باقی ترانه-سرودهای آلبوم “شراره‌های آفتاب” را گوش دادیم و زمزمه کردیم. و چه بخت خوشی بود که در مسیر جست‌وجوهای‌مان برای تاریخ سانسور و سرکوب‌شده این سرزمین، به مهرداد بران برخوردیم که صندوقچه خاطراتش را باز کرد تا داستان ساخته‌شدن آلبوم شراره‌های آفتاب را برای‌مان بگوید. ضمن ابراز قدرانی عمیق از مهرداد بران، این گفت‌و‌گو را در سی و هفتمین سالگرد ایجاد خاوران و به‌خاک‌رفتن سعید سلطان‌پور در آن، به همه کسانی تقدیم می‌کنیم که زندگی خود را بر سر حفظ و تکثیر تاریخ مبارزه برای آزادی و برابری گذاشتند.
