آذر ۱۳, ۱۳۹۷
دویچه‌وله: سازمان عفو بینالملل در گزارشی اعلام کرد جمهوری اسلامی با ادامه پنهان‌کاری در مورد سرنوشت و محل دفن قربانیان کشتار ۶۷ به “جنایت علیه بشریت” ادامه‌می‌دهد. این سازمان خواهان انجام تحقیقاتی مستقل و جامع در این باره شده است.
سازمان عفو بینالملل با انتشار گزارشی تازه از ادامه ارتکاب “جنایت علیه بشریت” توسط جمهوری اسلامی ایران پرده برداشته است.
این سازمان در گزارش خود با عنوان “اسرار به خون آغشته: چرا کشتار ۶۷ جنایت ادامه‌دار علیه بشریت است؟” می‌گوید جمهوری اسلامی با پنهان‌نگه‌داشتن سرنوشت و محل دفن هزاران نفر از مخالفان و دگراندیشان سیاسی که سه دهه پیش اتفاق افتاده است، همچنان در حال انجام “جنایت علیه بشریت” است. این سازمان حقوق بشری گزارش مزبور را در ۱۳ آذر (۴ دسامبر) منتشر کرد.
سازمان عفو بینالملل در این گزارش از سازمان ملل درخواست کرده تا درباره ناپدید‌شدن اجباری و اعدام زندانیان سیاسی که در دهه ۶۰ خورشیدی بدون طی‌شدن روند قضایی و قانونی صورت گرفته، تحقیقات مستقل و کامل انجام شود.
سازمان عفو بینالملل و سازمان عدالت برای ایران، در گزارشی مشترک پیش‌تر از به‌دست‌آمدن شواهد جدیدی مبنی بر وجود بیش از ۱۰۰ مکان خبر داده‌اند که تصور می‌شود چهار تا پنج هزار زندانی سیاسی که در سال ۱۳۶۷ اعدام شده‌اند، آن‌جا دفن شده باشند.
شواهد کشف‌شده شامل تصاویر ماهواره‌ای، فیلم‌های ویدیویی و عکس‌هایی از تبریز، قروه، مشهد، اهواز و شهرهای دیگر است که نشان می‌دهد بر روی بعضی مکان‌ها بُتن ریخته یا با بولدوزر خراب شده است.
گزارش جدید سازمان عفو بینالملل که در ۲۰۰ صفحه منتشر شده به تشریح سیاست‌هایی می‌پردازد که با تمسک به آن‌ها، حکومت ایران در طول سه دهه تلاش کرده است حقیقت را در مورد آنچه این سازمان “ناپدیدکردن و اعدام سازمان‌یافته مخالفان” خود می‌داند، از افکار عمومی پنهان دارد.
این گزارش همچنان بیان می‌کند جرم “ناپدیدکردن قهری” قربانیان همچنان ادامه دارد و این نظر را این‌گونه توضیح می‌دهد: «تا زمانی که جمهوری اسلامی درباره سرنوشت قربانیان به خانواده‌ها و بازماندگان در مورد سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان اطلاعات ندهد و شفاف‌سازی نکند، همچنان به “جنایت علیه بشریت” ادامه می‌دهد.»
“اسرار به خون آغشته” همچنین گزارش مفصلی از ابعاد و پراکندگی جغرافیایی کشتار ۶۷ در سراسر کشور فراهم کرده و دست کم ۳۲ شهر در نقاط مختلف ایران را شناسایی کرده است که می‌گوید کشتارهای ۶۷ در آن‌ها اتفاق افتاده‌اند.
تصاویر ۱۳ قربانی اعدام‌های سال ۶۷. از بالا چپ به راست: جبار شبانی، مریم پاکباز، ابوالقاسم زهرایی، نسرین رجبی، اقدس همتی، محمدرضا صادقی، سیمین خیریه صفایی، آصف رزم‌دیده، پرویز سلیمی، محمود پولچی، امیرهوشنگ هادی‌خانلو و سید احمد سیدین. حکومت ایران در جوابیه خود به نماینده ویژه سازمان ملل در رابطه با اعدام این افراد گفته بود، این اسامی “جعلی” بوده و این افراد “وجود خارجی نداشته‌اند”.
نسرین رجبی (نشسته در عکس) یکی از قربانیان کشتار ۶۷ بود. مقام‌های ایران سال ۶۸ در جوابیه‌ای به نماینده حقوق بشر سازمان ملل نه تنها قتل او را انکار کردند بلکه مدعی شدند این نام جعلی است و چنین کسی وجود خارجی ندارد. اما طاهره خرمی (ایستاده) به سازمان عفو بینالملل گفته او و نسرین رجبی هر دو به اتهام حمایت از مجاهدین خلق در اوایل دهه ۶۰ در ایلام زندانی شده بودند.
طبق گزارش عفو بینالملل در گواهی فوت قربانیان که با پیگیری و به درخواست خانواده آنان صادر شده، در بیشتر موارد اطلاعات نادرست، گمراه‌کننده یا ناقص در مورد علت، شرایط و تاریخ فوت درج شده است. تصاویری از گواهی‌های فوت مربوط به سه قربانی کشتار ۶۷ که به دست عفو بینالملل رسیده است.
تصویری از اقدس همتی و همسرش حسین مؤکدی در روز ازدواج. اقدس همتی نیز یکی از قربانیان کشتار ۶۷ بود که مقام‌های ایران اعدام او را انکار کردند. به رغم این انکار، مقام‌های امنیتی به خانواده اقدس همتی اطلاع داده بودند که او کجا دفن شده است.
پنج قربانی سال ۶۷ که در جریان کشتار جمعی در ایلام اعدام شدند. به گفته عفو بینالملل اجساد آنان توسط خانواده‌هایشان در یک گور جمعی در حومه گورستان صالح‌آباد در خارج از ایلام پیدا شد. از بالا سمت چپ: جسومه حیدری‌زاده، حکیمه ریزه‌بندی، نسرین رجبی، فرح اسلامی و مرضیه رحمتی.
تصاویری از سنگ قبر هشت قربانی اعدام‌های سال ۶۷: مجید عراقی، طاهر بزاز، اقدس همتی، محمدحسن رحیمی مطعم، مریم پاکباز، محمد صفائی (فخودی)، نسرین رجبی و پرویز سلیمی. به گفته عفو بینالملل ایران در سال ۶۸ در جوابیه خود به سازمان ملل این افراد را “دارای وجود خارجی” ندانسته و قتل آنان را انکار کرده بود. با این حال نهادهای امنیتی محل دفن آنان را به خانواده‌هایشان اطلاع داده بودند.
