مرداد ۱۳, ۱۳۹۶
سند زیر گواهی فوت زینب باقری، از جان‌باختگان کشتار ۶۷ در زندان فجر اهواز، است. در این سند تاریخ اعدام او ۹ مرداد ۱۳۶۷ ذکر شده است.
آن‌طور که مقامات رسمی به خانواده زینب باقری گفته‌اند، او یکی از کسانی است که پیکرش در مزار جمعی پادادشهر اهواز دفن شده است.
این گواهی فوت از معدود گواهی فوت‌هایی است که برای جان‌باختگان اعدام‌های سیاسی در دهه ۶۰ صادر شده و در آن دلیل مرگ، به درستی، “اعدام” ذکر شده است. بیشتر گواهی فوت‌هایی که به دست عدالت برای ایران رسیده، علت مرگ را مواردی چون “تصادف”، “حمله قلبی” و یا حتی “فوت” ذکر کرده‌اند.
زینب باقری، مهماندار هواپیمایی هما که در سال ۱۳۶۰ به دلیل اینکه امکاناتی برای مجاهدین فراهم کرده بود دستگیر شده بود، با تمام‌شدن حکم‌اش باید در خرداد ۱۳۶۷ آزاد می‌شد. مهری القاسپور، از همبندی‌هایش، چنین به یاد می‌آورد:
«زینب حکمش تمام می‌شد و باید آزاد می‌شد. در خردادماه یک شب برایش جشن گرفتیم، با هم سرود خواندیم. فردایش که قرار بود در ملاقات آزاد شود، با او خداحافظی کردیم، لباس‌ها و وسایلش را تقسیم کرد. دیدیم «زینب» رفت و نیم ساعت بعد برگشت. گفتیم: برای چه برگشتی؟ گفت: هیچی. گفتند حالا فعلاً بمان. «زینب» ماند و دو ماه بعد اعدام شد.»
